Μηνιαία Επιθεώρηση για τον Άνθρωπο και τη Γνώση
Η Ιστορία είναι η διαδρομή του Ανθρώπου στο Χρόνο και η εξελικτική πορεία του από το Χάος προς τη Ζωή και από το Άτομο στην Κοινωνία
Σύμβουλος έκδοσης: Γ. Η. Ορφανός - Απτεραίος (apteraios@yahoo.com)
04 Γενάρη 2010, Τεύχος 01, Τόμος 2 , Θέματα
Θετοί και φυσικοί νόμοι, πολίτες και κοινωνία (Της Σύνταξης)
Λογοτεχνία: 50 Χρόνια από το θάνατο του Α. Καμύ
Ζωγραφική: Θ. Παπαδοπεράκης, Κρήτη και Γαλλία
Ταξιδεύοντας: Τα «μυστικά και τα μυστήρια» του Παναμά
Νομική: Το Συνταγματικό Δίκαιο
Ο γύρος του κόσμου με 222 λέξεις
Ένα από τα πρώτα μελήματα της νέας κυβέρνησης, προκειμένου να κερδίσει την εμπιστοσύνη όχι μόνον των βουλευτών της συμπολίτευσης, αλλά, κυρίως, και του λαού, θα έπρεπε να είναι και η έμπρακτη προάσπιση των φυσικών και των θετών νόμων και του κύρους τους. Έτσι, οι νόμοι θα ανακτήσουν και το χαμένο γόητρό τους στα μάτια της Κοινής Γνώμης και δε θα θεωρούνται ότι βοηθούν τους πολιτικούς και τους δημοκόπους να κάνουν ό,τι θέλουν ατιμώρητοι και να χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» οσάκις το «καράβι» του κράτους… «κλυδωνίζεται σε φουσκοθαλασσιές»!
Υπενθυμίζω εν τάχει ότι το φυσικό δίκαιο είναι το αιώνιο, αμετάβλητο, καθολικό δίκαιο, που δεν ορίζεται από συμφωνία μεταξύ των ανθρώπων. Στον αντίποδα, συλλαμβάνεται με το λογικό του σκεπτόμενου ανθρώπου και διέπει τις βιοτικές σχέσεις των ανθρώπων.
Απ’ την άλλη, το σύνολο των γραφτών νόμων, που διέπουν κάθε μορφή κοινωνικής συμβίωσης, είναι το θετό δίκαιο. Είναι αναθεωρήσιμο, σχετικό ανά λαούς και εποχές, ευμετάβλητο και προέρχεται από συμφωνία μεταξύ των ανθρώπων, ενώ δε συμπίπτει με την απόλυτη δικαιοσύνη. Κάποιος, επίσης, θα μπορούσε να ισχυριστεί και ότι οι θετοί νόμοι αντιμάχονται τους φυσικούς και περιορίζουν τα ορμέμφυτα ενός ανθρώπου, αλλά, εάν ισχύει αυτός ο ισχυρισμός, άκουσα, πρόσφατα, σε μια συζήτηση ότι τούτο γίνεται στο «βωμό» της αρμονικής κοινωνικής συμβίωσης, στην οποία πρέπει να υποχωρούν κάθε ατομικισμός και εγωισμός.
Οι φυσικοί νόμοι διαφυλάσσουν το άτομο – μέλος μιας κοινωνίας από τις παρανομίες. Και τούτο, διότι κάθε πολίτης έτσι ξέρει – αντίθετα με τους γραφτούς νόμους, οι οποίοι, μόνον εάν συλληφθεί, τον τιμωρούν – ότι με το φυσικό δίκαιο θα νιώθει ένοχος και θα τιμωρείται, γιατί παραβίασε όχι κάτι που θεωρείται κοινωνικά «σωστό», αλλά για κάτι που, εκ φύσεως και αλήθεια, είναι σωστό. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, φρονώ ότι και η κοινωνία ωφελείται και άμεσα και μακροπρόθεσμα, αφού τα μέλη της δεν παρανομούν, μα σέβονται το δίκαιο και τους κανόνες του.
Και όταν εγράφη παραπάνω «μέλη» μιας κοινωνίας, εννοούμε και τους απλούς πολίτες και τους κρατούντες. Ιδίως, το κράτος και οι κυβερνώντες οφείλουν, τηρώντας τους άγραφους νόμους και σεβόμενοι το θετό δίκαιο, να διασφαλίζουν –μετατρεπόμενοι σε παραδείγματα για μίμηση – τα δικαιώματα του λαού, που απορρέουν από τα φυσικά του δικαιώματα (σωματική ακεραιότητα, ατομική ελευθερία και ιδιοκτησία).
Με το σεβασμό και την τήρηση των νόμων απ’ όλους και με το λαό να εμπιστεύεται και να πιστεύει τους νόμους ότι θεσπίζονται οι γραφτοί και υπάρχουν οι φυσικοί για το κοινό και το ατομικό καλό, η κοινωνία επιτελεί τους σκοπούς της και βοηθά τα άτομα να προκόψουν υλικά και πνευματικά, να καλλιεργηθούν ηθικά. Έξω απ’ την κοινωνία ή σε μιαν κοινωνία δίχως ευνομία, θαρρώ ότι ο άνθρωπος, αναπόφευκτα, έχει τα κοινωνικά του προβλήματα άλυτα, μένει έρημος και το χειρότερο είναι πως οι βασικές του ανάγκες (παιδεία, υγεία, εργασία, οικονομική ανεξαρτησία, συναναστροφές με άλλους π.χ.) χρονίζουν ανεκπλήρωτες.
Γι’ αυτό, λοιπόν, όταν βλέπουμε ή ακούμε κάποιον, όσο «ψηλά» κι αν βρίσκεται κοινωνικοπολιτικά, να καταπατά τους (θετούς και τους φυσικούς) νόμους και τα δικαιώματα των πολιτών προς ίδιον όφελος, μία πρέπει να ‘ναι η αντίδρασή μας σε τούτη τη «νάρκη» της κοινωνίας και χωρίς χρονοτριβές ή «στρουθοκαμηλισμούς»: Παλλαϊκός ξεσηκωμός! Εσείς, όμως, αλήθεια, τι λέτε για όλα τούτα;
(Της Σύνταξης)
Λογοτεχνία:
50 χρόνια από το θάνατο του Α. Καμύ
Ο Αλμπέρ Καμύ (φωτογραφία) είναι μια σημαντική φυσιογνωμία όχι μόνο για τα Γαλλικά Γράμματα, αλλά και για την Παγκόσμια Λογοτεχνία στο α’ μισό του 20ου αιώνα. Φέτος, λοιπόν, συμπληρώνονται 50 χρόνια από το θάνατό του (1960 – 2010) και κρίνεται σκόπιμο να αφιερώσουμε λίγα λόγια για τη ζωή και το έργο του.
Γεννήθηκε το 1913 (07/11) στην Αλγερία. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Αλγερίου και είχε αναπτύξει ενεργό δράση στα πολιτικά πράγματα της χώρας του. Το πρώτο του βιβλίο, «Απ’ την καλή και την ανάποδη» δημοσιεύτηκε το 1937. Ένα χρόνο αργότερα αποφάσισε να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία και το 1942 πήγε στη Γαλλία και έγινε διευθυντής της εφημερίδας «Μάχη». «Ο ξένος» και «Ο Μύθος του Σίσυφου» ήταν τα δύο μυθιστορήματα που τον έκαναν ευρύτερα γνωστό. Μερικά χρόνια αργότερα, θα εγκαταλείψει την εφημερίδα και έγραψε την «Πανούκλα». Ο Καμύ, όμως, άφησε ανεξίτηλα «ίχνη» και ως θεατρικός συγγραφέας. «Η παρεξήγηση», ο «Καλιγούλας» και η «Κατάσταση πολιορκίας» ξεχωρίζουν από τα θεατρικά του.
Η διεθνής αναγνώριση του έργου του επισφραγίστηκε το 1957 με την απονομή του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας. Το τέλος του Καμύ, όμως, έμελλε να γραφεί τρία σχεδόν χρόνια αργότερα, όταν, στις αρχές του 1960 (04/01), σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σε ηλικία μόλις 47 ετών.
Καταλήγοντας, να σημειώσουμε και ότι ο Γάλλος πρόεδρος Ν. Σαρκοζί έχει προτείνει τη μεταφορά των οστών του μεγάλου συγγραφέα στο Πάνθεον, αλλά οι συμπατριώτες του, αλλά και τα δύο παιδιά του Α. Καμύ φαίνεται να μη συμφωνούν. Στο γαλλικό Τύπο, εξάλλου, εδώ και καιρό, έχει ξεκινήσει μια σφοδρή αντιπαράθεση απόψεων και θέσεων: Κάποιοι θεωρούν ότι πρόκειται για την ύψιστη τιμή που μπορεί ένα κράτος να κάνει σε ένα συγγραφέα, άλλοι ότι πρόκειται για μια πρωτοβουλία που συγκαλύπτει μια πολιτική ιδιοτέλεια από την πλευρά του Σαρκοζί.
Ζωγραφική:
Θ. Παπαδοπεράκης, Κρήτη και Γαλλία
Το Σεπτέμβρη του 2002, πέθανε, σε ηλικία μόλις 59 ετών, στη Νίκαια της Γαλλίας ο Κρητικής καταγωγής ζωγράφος Θωμάς Παπαδοπεράκης (στη φωτογραφία πίνακας του). Ο ζωγράφος είχε γεννηθεί στα Σπήλια Ηρακλείου, καταμεσής της Γερμανικής Κατοχής, το 1943. Με την απελευθέρωση και από τα εφηβικά του χρόνια, παρακολουθεί μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήριο του αγιογράφου Σ. Καρτάκη. Στη συνέχεια, θα βρεθεί στην ΑΣΚΤ και μαθήτεψε κοντά στους: Γ. Μαυροΐδη, Κ. Γραμματόπουλο (χαρακτική) και Β. Βασιλειάδη (σκηνογραφία). Ολοκλήρωσε τις σπουδές του (1970 - 1975), στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού.
Το προσωπικό όραμα του καλλιτέχνη (βλ. «Ριζοσπάστης», 17/09/2002) σφραγίζουν από την αρχή της καριέρας του, οι έρευνές του στα φαινόμενα οπτικής. Για τη λύση τους καταφεύγει σε μια περιορισμένη χρωματική κλίμακα, που μαζί με το σκιοφωτιστικό πλάσιμο του φωτός, υποβάλλουν το ψυχικό κλίμα μιας ενδοσκοπικής και μεταφυσικής τέχνης. Η θεματική του ζωγράφου, κατά την περίοδο της ωριμότητας, περιλαμβάνει κυρίως νεκρές φύσεις και γυναικεία γυμνά. Μέχρι το θάνατό του, είχε παρουσιάσει έργα του σε πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, ενώ είχε δημοσιεύσει άρθρα του για ζητήματα τέχνης. Το 1988 είχε τιμηθεί με το βραβείο «Ν. Καζαντζάκης». Ο Γιάννης Τσαρούχης συνήθιζε να μιλάει για τη «νοστιμιά» της ζωγραφικής του Θωμά Παπαδοπεράκη, η οποία, όπως έλεγε, σου δίνει την αίσθηση ότι απευθύνεται στη γεύση. «Αν έπρεπε να χαρακτηρίσουμε συνοπτικά τη ζωγραφική του θα την αποκαλούσαμε “ρεμπραντική”. Παλεύει σ’ αυτήν με το φως και το σκοτάδι. Μία εκ των έσω συνεχής αντιπαράθεση με κυκλικούς απόηχους μαύρους κι άσπρους» έγραφε ο Νίκος Αλεξίου για τη ζωγραφική του Θωμά Παπαδοπεράκη (βλ. «Ελευθεροτυπία», 16/09/2002).Ταξιδεύοντας
Τα «μυστικά και τα μυστήρια» του Παναμά
Στο σημερινό μας ταξίδι θα ταξιδέψουμε στην Κεντρική Αμερική και θα έχουμε ως τελικό προορισμό τον Παναμά. Σίγουρα, όλοι ξέρουμε την περίφημη διώρυγά του (φωτογραφία), γιατί είναι η δεύτερη σε ναυτιλιακή σπουδαιότητα, από την άποψη των θαλασσίων
μεταφορών, στον κόσμο μετά τη Διώρυγα Σουέζ.Η έκταση του Παναμά φτάνει τα 78.000 τετραγωνικά χιλιόμετρακαι ο πληθυσμός στην απογραφή του 2002 ήταν περίπου 2.900.000 κάτοικοι. Οι περισσότεροι κάτοικοι της χώρας είναι Ρωμαιοκαθολικοί και μάλιστα προσεγγίζουν το 80% του συνολικού πληθυσμού. Οι Ευαγγελιστές αποτελούν το 10%, το 5% είναι Μουσουλμάνοι, 1% ακολουθούν το δόγμα Bahai, το 0,4% είναι Εβραίοι και το 0,3% Ινδουιστές. Στον Παναμά, εξάλλου, ζουν σήμερα έξι διαφορετικές φυλές Ινδιάνων με ζωντανή κουλτούρα και πολιτισμό.
Η Ισπανική είναι η επίσημη και κρατούσα γλώσσα, ενώ η Αγγλική ομιλείται ως δεύτερη.
Ας ιδούμε, όμως, κάποια επιπλέον στοιχεία, όσα κάποιοι θα μπορούσαν ν’ αποκαλέσουν «μυστικά και μυστήρια» που προσδίδουν μια ιδιαίτερη «μαγεία» και «έλξη»:
Οι ζωολόγοι υποστηρίζουν ότι πιο πολλά είδη πουλιών ζούνε στον Παναμά από ό,τι σε όλη την Β. Αμερική και Καναδά μαζί. Κατά τα λοιπά, πάνω από 29% της έκτασης του Παναμά είναι προστατευόμενη από 15 Εθνικά πάρκα, 7 δάση και 10 καταφύγια άγριων ζώων.
Υπερβαίνουν τα 500 τα ποτάμια που διασχίζουν τη χώρα.
Περισσότερα από 1580 νησιά βρίσκονται στα νερά του Παναμά σε έκταση παραλίας χιλίων μιλίων.
Νομική:
Το Συνταγματικό Δίκαιο
Συνταγματικό δίκαιο καλείται το σύστημα κανόνων δικαίου που ρυθμίζουν τη συγκρότηση και, κατά βάση οργάνωση και άσκηση της κρατικής εξουσίας, διέποντας γενικότερα και την όλη κρατικά οργανωμένη κοινωνική συμβίωση. Ειδικότερα, οι κανόνες αυτοί ρυθμίζουν τη μορφή του κράτους και τις οργανωτικές βάσεις του, τη σύνθεση, τις αρμοδιότητες και τη λειτουργία των κυρίων οργάνων του, καθώς και τις σχέσεις του με την κοινωνία – δικαιώματα – υποχρεώσεις πολιτών.
Ένας άλλος ορισμός λέει ότι Συνταγματικό δίκαιο είναι το σύστημα κανόνων που οργανώνει την πολιτική εξουσία κατά τρόπο ώστε, αφενός, οι φορείς της να αναδεικνύονται με τακτές περιοδικές εκλογές υπό καθεστώς πολυκομματισμού, αφετέρου η άσκησή της να διασφαλίζει τις ελευθερίες αυτών που διαβιούν στα εδαφικά όρια συγκεκριμένου κράτους.
Χρήσιμα εγχειρίδια για όποιον φιλομαθή ενδιαφέρεται να εντρυφήσει στα ενδότερα του Συνταγματικού Δικαίου είναι, μεταξύ άλλων, και τα εξής:
1. Ευαγγ. Βενιζέλου, Μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου, Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα –Θεσσαλονίκη, 1991.
2. Κ. Γεωργόπουλου ,Επίτομο Συνταγματικό Δίκαιο, 12η έκδοση, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2001.
3. Παναγ. Ε. Πούλη, Εγχειρίδιο Συνταγματικού Δικαίου & Θεσμών, Εκδόσεις Σάκκουλα Α.Ε. Αθήνα – Θεσσαλονίκη 2004.
Ο γύρος του κόσμου με 222 λέξεις
Τι κι αν ο Εθνικός Σύλλογος Προστασίας της Φύσης ωρύεται; Το πρώτο κυνήγι λύκων μετά από 45 χρόνια ξεκίνησε, στις αρχές του νέου έτους, στη Σουηδία μετά από σχετική απόφαση του Κοινοβουλίου για τον έλεγχο του αριθμού του είδους. Λαμβάνουν μέρος 10.000 κυνηγοί.
Συντρίμμια του πρώτου αεροπλάνου που πέταξε πάνω από την Ανταρκτική, το 1912, βρήκαν Αυστραλοί ερευνητές μετά από τρίχρονο ψάξιμο. Ανήμερα την Πρωτοχρονιά, φέτος, οι εξερευνητές βρέθηκαν εμπρός στα συντρίμμια του μονοκινητήριου αεροσκάφους τύπου Vickers, κατασκευασμένου το 1911. Στις αρχές του 20ου αιώνα ο γεωλόγος και εξερευνητής Ντάγκλας Μόσον ηγήθηκε δύο αποστολών στην Ανταρκτική μεταξύ 1911 και 1914. Στην πρώτη από αυτές χρησιμοποίησε το μονοκινητήριο Vickers.
Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, όλοι οι γενικοί γιατροί στη Βρετανία θα εξετάζουν τους ασθενείς τους με διαγνωστικό λογισμικό που υπολογίζει τον κίνδυνο ύπαρξης οποιουδήποτε καρκίνου. Όπως δήλωσε στις εφημερίδες ο υπεύθυνος του κυβερνητικού σχεδιασμού για τη μείωση των θανάτων από καρκίνο Μ. Ρίτσαρντς, το νέο εργαλείο θα μπορέσει να περιορίσει δραστικά τις καθυστερημένες διαγνώσεις που κοστίζουν ζωές.
Η ταχύτερη σιδηροδρομική σύνδεση του κόσμου, μια υπερταχεία (Φωτογραφία) 
που κινείται με μέση ταχύτητα 350 χιλιομέτρων ανά ώρα, εγκαινιάστηκε ως τμήμα μιας γραμμής που θα συνδέει το Γκουαγκζού, εμπορικό σταθμό στα νότια της Κίνας, με την πρωτεύουσα Πεκίνο. Η υπερταχεία θα καλύπτει την απόσταση των 1.069 χιλιομέτρων σε 3 ώρες έναντι 10,5 ώρες με τα τωρινά τρένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου